Тошкент: Ўқитувчи, 1974. — 56 б.
Тил маданияти умуммаданиятнинг ажралмас қисми бўлиб, унинг юксалишида кучли қуролдир.
Тил ижтимоий ҳаётда муҳим роль ўйнайди. Шунинг учун ҳам ҳар бир кишидан тилнинг тараққиёт қонунларини мукаммал билиш, унга эҳтиёткорлик билан муносабатда бўлиш талаб этилади.
Нутқ маданиятига эътибор кундан-кунга ортмоқда, аммо шунга қарамай, кўпгина ўқувчиларнинг ёзма ишларида, ҳатто, газета, журнал ва китобларда (танбур ўрнига тамбур, адил ўрнига адл, тери ўрнига тире қўллаш каби) хато ва камчиликлар учраб туради.
Талаффузи жиҳатидан яқин, маъно томондан фарқли бўлган сўзлар тилшуносликда пароним дейилади.
Ёзма ёки оғзаки нутқда паронимларни мазмунан тушуниб етмай, бири ўрнига иккинчисини қўллаш, уларнинг имлосида янглишиш каби ҳоллар тез-тез учраб туради. Бундай камчиликларни бартараф қилиш учун уларнинг қисқача луғатини яратишни лозим кўрдик.
Луғат, хусусан, мактаб ўқувчилари ва ўқитувчилари учун мўлжалланган.